Αρχείο μηνός Οκτώβριος 2015

?Η Μετάβαση των μαθητών από την παιδική στην προεφηβική ηλικία, τα προβλήματα που δημιουργούνται στο πλαίσιο της σχολικής μονάδας και η αντιμετώπισή τους.? Νυδριώτη Μαρία, Διευθύντρια Δημοτικού Σχολείου Κάτω Καστριτσίου, Αχαΐας

Περίληψη

Το πέρασμα από την παιδική ηλικία στην προεφηβική δημιουργεί πολλές φορές προβλήματα. Σε αυτή τη φάση δημιουργούνται και μεγάλες συγκρούσεις, τόσο με την οικογένεια, όσο και στο σχολικό περιβάλλον. Στο σχολικό περιβάλλον η προσωπικότητα του προέφηβου καταπιέζεται γιατί αναγκάζεται από σφιχτές δομές και καταστάσεις να μην κάνει ό,τι πραγματικά επιθυμεί. Έτσι πολλάκις εκτονώνει τον καταπιεσμένο ψυχικό του κόσμο βίαια στο σχολείο.

Τα σχολεία για να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικότερα τις κρίσεις πρέπει να έχουν ετοιμότητα στην αντιμετώπισή τους με ένα πλέγμα σαφώς διατυπωμένων και προκαθορισμένων κανονισμών, έναν προσυμφωνημένο εσωτερικό κανονισμό. Οι διδάσκοντες να έχουν γνωστική και συναισθηματική επάρκεια ,να υπάρχει αγαστή συνεργασία με δομές και γονείς, όπως και εκπαιδευτικών- διευθυντή και πάνω από όλα σεβασμό και ενσυναίσθηση για την προσωπικότητα του παιδιού.

 

  1. Εισαγωγή

Η ηλικία των 9 και 12 ετών αποτελεί την αφετηρία της προ-εφηβείας, μιας καινούργιας περιόδου προετοιμασίας για τις αλλαγές που θα ακολουθήσουν μελλοντικά. Κατά τη διάρκεια της περιόδου, το παιδί βρίσκεται μεταξύ της παιδικής ηλικίας και της εφηβείας. Παρατηρεί ραγδαίες αλλαγές στο σώμα του που δυσκολεύεται να αποδεχτεί, οι ορμόνες του είναι στο ζενίθ, δημιουργώντας του συναισθηματική αστάθεια, το μυαλό του και ο τρόπος σκέψης του αλλάζει. Οι «ήρωες» της παιδικής ηλικίας, οι γονείς του και οι δάσκαλοί του τίθενται σε αμφισβήτηση, όπως και τα πρότυπα και το αξιακό σύστημα που είχε δημιουργήσει παλιότερα. Αμφισβητεί τους κανόνες, τις νόρμες, δοκιμάζει τα όριά του, κάνει την υπέρβασή του στους περιορισμούς που του έχουν τεθεί, μπαίνει στην εφηβεία και ετοιμάζεται να εισέλθει στον κόσμο των ενηλίκων, αφού πρώτα τον αμφισβητήσει και απορρίψει.

Στο οικογενειακό, στο σχολικό και στο γενικότερο περιβάλλον ενός προ-εφήβου, αυτές οι αλλαγές στην ψυχοσύνθεση του δημιουργούν προβλήματα, συγκρούσεις και έντονες αντιπαραθέσεις. Αν σκύψουμε με αγάπη και κατανόηση πάνω από το παιδί και θυμηθούμε ότι κι εμείς κάποτε ήμασταν σε αυτή τη φάση, αν δείξουμε υπομονή και συνέπεια, αν εκφράσουμε την αποδοχή μας και το σεβασμό μας στην προσωπικότητά του, όλα θα πάνε καλά.

Το σχολείο με το διπλό του ρόλο της μόρφωσης, αλλά και της κοινωνικοποίησης, που επιτελεί, οφείλει, μέσα σε κανονιστικό πλαίσιο σταθερό, προσυμφωνημένο και παιδοκεντρικό να βοηθήσει ώστε οι επικείμενες συγκρούσεις και προβλήματα που θα δημιουργηθούν να αποσβεστούν ομαλά σε κλίμα κατανόησης για το καλό των παιδιών.

Όλη αυτή, η επώδυνη πολλές φορές διαδικασία θα οδηγήσει στην ωριμότητα και στη δημιουργία ταυτότητας, πράγμα που σημαίνει ότι το άτομο νοηματοδοτεί την παρουσία του στην κοινωνία με την επιλογή ιδεών και αντιλήψεων. Η δημιουργία μιας ολοκληρωμένης ταυτότητας προϋποθέτει ότι το άτομο ξεπέρασε με επιτυχία την κρίση της εφηβείας. Σε διαφορετική περίπτωση η ταυτότητα θα είναι προβληματική και συγκεχυμένη.

  1. Παράγοντες που επηρεάζουν την κοινωνική και ψυχολογική εξέλιξη του ατόμου.

2.1 Εισαγωγικά

Η γνώση των παραγόντων που επηρεάζουν την κοινωνική και ψυχολογική εξέλιξη του ατόμου, είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για κάποιον που ασχολείται με παιδιά, όπως ο δάσκαλος, γιατί τον βοηθά να καταλάβει τις γενεσιουργές αιτίες κάποιων συμπεριφορών και να βοηθήσει αποτελεσματικά στην επίλυσή τους.

Η ανάπτυξη ενός ατόμου είναι μια διαδικασία που διαρκεί σε όλη του τη ζωή. Επηρεάζεται τόσο από εσωτερικούς παράγοντες, δηλαδή την κληρονομικότητα, όσο από εξωτερικούς, το περιβάλλον. Η ανάπτυξη που σχετίζεται με εσωτερικούς παράγοντες πραγματοποιείται με την ωρίμανση, ενώ η δεύτερη με τη μάθηση.

Η ωρίμανση και η μάθηση αλληλεπιδρούν και έχουν ως κοινό αποτέλεσμα την ανάπτυξη. Η κληρονομικότητα ορίζει το γενικό επίπεδο της ανάπτυξης, το οποίο μπορεί να διαφοροποιηθεί με τις επιδράσεις του περιβάλλοντος1.

2.2 Οικογένεια

Η σύλληψη και η γέννηση, ασκούν σημαντικές επιδράσεις στην διαμόρφωση της προσωπικότητας. Η εμπειρία του τοκετού αποτελεί τον κύριο παράγοντα αντιμετώπισης του κόσμου ως εχθρικό ή φιλικό2.

Κατά την βρεφική ηλικία, το βρέφος συσσωρεύει εμπειρίες και προσωπικά βιώματα που του επιτρέπουν να διαμορφώσει μια στάση για τα πρόσωπα και τον κόσμο γύρω του. Η αγάπη παίρνει την μορφή της προσκόλλησης, η οποία αποτελεί την πρώτη διαπροσωπική σχέση που διαμορφώνει το άτομο. Εάν οι επιθυμίες του ατόμου ικανοποιούνται μαθαίνει να εμπιστεύεται και νοιώθει ασφάλεια, σε αντίθετη περίπτωση προκαλείται δυσπιστία και η αίσθηση ανασφάλειας. Έτσι κρίνεται ο τρόπος που το βρέφος θα αντιμετωπίζει τις σχέσεις και αλληλεπιδράσεις με τους ανθρώπους μελλοντικά και καθορίζονται τα κοινωνικά ενδιαφέροντα και οι διαπροσωπικές του σχέσεις.

Στην νηπιακή ηλικία, το παιδί αρχίζει να εξερευνά το περιβάλλον του και επιδιώκει απόκτηση ενεργητικού ρόλου σε αυτό. Εάν οι γονείς δείξουν στο παιδί πως οι προσωπικές του επιλογές μπορούν να το οδηγήσουν σε ευχάριστες εμπειρίες, το παιδί έχει την τάση να ενεργεί με μεγαλύτερη αυτονομία. Σε αντίθετη περίπτωση, το παιδί θα βιώσει αισθήματα αμφιβολίας και προσωπικής ανεπάρκειας για τον εαυτό του και τον βαθμό στον οποίο μπορεί να επηρεάσει την ζωή του. Εάν δεν επέλθει η οριοθέτηση της ελευθερίας του από τους γονείς, το παιδί δεν θα μπορέσει να μάθει να χειρίζεται και να ελέγχει τον κόσμο.

Κατά την δεύτερη φάση της προσχολικής ηλικίας, το παιδί επιχειρεί να εξερευνήσει τις δυνατότητές του. Εάν οι επιδιώξεις για δημιουργική δράση γίνουν αποδεκτές από τους γονείς, το παιδί αναπτύσσει πρωτοβουλία. Σε αντίθετη περίπτωση, όταν οι πράξεις του δεν γίνονται αποδεκτές, νοιώθει ενοχές.

Στη σχολική ηλικία, η τιμωρία δεν αποτελεί τόσο μεγάλο κίνδυνο για την ανάπτυξη του ατόμου, όσο η εκμετάλλευση της παιδικής εργασίας. Στην εφηβεία, το παιδί επιχειρεί να αποκοπεί από την οικογένεια, με σκοπό να ανεξαρτητοποιηθεί.

Το μέγεθος και η σειρά γέννησης στην οικογένεια και συμβάλει στην προσωπικότητα του ατόμου ποικιλοτρόπως. Στις ολιγομελή οικογένειες, ο οικογενειακός ρόλος έχει ένταση. Δίνεται έμφαση στην ανάπτυξη και τα προσωπικά επιτεύγματα. Το παιδί έχει μεγαλύτερη αυτονομία και ελευθερία, καθώς και δημοκρατία στις αποφάσεις. Το παιδί προσανατολίζεται προς τους μεγάλους και ενισχύεται το συναίσθημα ασφάλειας και προσωπικής ικανοποίησης.

Στις πολυμελή οικογένειες ο οικογενειακός ρόλος έχει έκταση. Γίνονται θυσίες για τα άλλα αδέρφια, επειδή πολλά άτομα στεγάζονται στον ίδιο χώρο, υπάρχει η ανάγκη για μεγαλύτερη οργάνωση. Απαιτείται από τα μέλη προσαρμογή σε συγκεκριμένους ρόλους, ενώ οι οικογενειακές σχέσεις είναι άμεσα συνδεδεμένες με την πειθαρχία, την τιμωρία και την παροχή αμοιβών.

Παράλληλα, το πρωτότοκο παιδί είναι προσανατολισμένο στους ενήλικες, είναι πειθαρχημένο και συντηρητικό. Το δευτερότοκο παιδί επιχειρεί να ξεπεράσει το πρωτότοκο, είτε με ενεργητικότητα είτε με επιθετικότητα3.

2.3. Ρόλος φύλου

Από την νηπιακή ηλικία, το άτομο σχετίζεται με το ρόλο του φύλου του υιοθετώντας συμπεριφορές και δείχνοντας προτίμηση προς κάποιο φύλο. Σταδιακά πραγματοποιείται μια ταύτιση με το φύλο που προτιμά, σε όλους τους τομείς, μέσα από τα κοινωνικά στερεότυπα, Το άτομο αντιλαμβάνεται και ερμηνεύει τα πράγματα σύμφωνα με αυτά4.

2.4. Αλληλεπίδραση με συνομηλίκους

Στην σχολική ηλικία, η μεταβαλλόμενη παιδική φιλία αποκτά πολύ σημαντικό ρόλο, καθώς αντικατοπτρίζει πολλά ενδιαφέροντα του ατόμου. Μια φιλία πρέπει πλέον να ικανοποιεί κάποια ανάγκη και των δύο μελών. Τα παιδιά που δεν έχουν φίλους ή δεν παίρνουν ανταπόκριση από τους φίλους που επιλέγουν, θα παρουσιάσουν συναισθηματική ανεπάρκεια στην εφηβεία και στην ενήλικη ζωή. Χωρίς την εμπειρία της ομόφυλης συντροφιάς, όταν θα πρέπει να δημιουργήσουν σχέσεις με άτομα του αντίθετου φύλου και θα συναντήσουν δυσκολίες.

2.5. Προσωπικότητα και ατομικές διαφορές

«Προσωπικότητα είναι το σύνολο των ψυχοσωματικών χαρακτηριστικών του ατόμου και κυρίως ο ιδιαίτερος τρόπος με τον οποίον τα χαρακτηριστικά αυτά συνδέονται και οργανώνονται σε ένα δυναμικό σύνολο» ή «το σύνολο των ιδιαίτερων ψυχικών και πνευματικών χαρακτηριστικών και των τρόπων συμπεριφοράς ενός ατόμου5».

Το κάθε παιδί παρουσιάζει ατομικές διαφορές οι οποίες επηρεάζουν την οπτική και την στάση του και συμβάλλουν στην δημιουργία προσωπικότητας του. Κύριος παράγοντας είναι η κληρονομικότητα, καθώς κατά τη σύλληψη, καθορίζονται, αμετάκλητα, πολλά βιοσωματικά και ψυχολογικά χαρακτηριστικά που επηρεάζουν την πορεία ανάπτυξης του ατόμου.

Ατομικές διαφορές παρουσιάζονται επίσης ως προς τη σωματοτυπία. Από το 5ο έτος έχει σχηματιστεί ήδη ο σωματότυπος στον οποίο θα ανήκει το άτομο ως ενήλικας. Κατά την είσοδο στο σχολείο, το παιδί μαθαίνει να ανήκει σε ομάδες ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του και να υιοθετεί συγκεκριμένες συμπεριφορές. Η εμφάνιση φαίνεται να είναι ένας σημαντικός παράγοντας για το παιδί και έχει διαπιστωθεί πως ο σωματότυπος σχετίζεται με την προσωπικότητα.

Παράλληλα, υπάρχουν κάποια στάδια από τα οποία περνάει κάθε παιδί. Τα παιδιά της νηπιακής ηλικίας παρουσιάζουν επιθετικότητα και φόβο. Η συχνότητα και η ένταση της επιθετικότητας μειώνεται με το πέρασμα του χρόνου, καθώς από συντελεστική η επιθετικότητα μεταβάλλεται σε εχθρική. Οι γονείς συντελούν στην επιθετικότητα με το να είναι οι ίδιοι επιθετικοί, καθώς και με την ελευθερία που δίνουν στο παιδί στην εκδήλωση της επιθετικότητάς του. Από την σχολική ηλικία, το κοινωνικό περιβάλλον του παιδιού μπορεί να αυξήσει και να μειώσει την επιθετικότητα, ανάλογα με τις ομάδες στις οποίες ανήκει το παιδί και το βαθμό στον οποίο η συμπεριφορά του είναι αποδεκτή.

Από την σχολική ηλικία οι φόβοι αλλάζουν μορφή, από φόβοι για άγνωστα για φανταστικά πράγματα, γίνονται περισσότερο ρεαλιστικοί και σχετίζονται με την κοινωνική ζωή. Επηρεάζουν την προσωπικότητα του ατόμου, καθώς σχετίζονται με την αλληλεπίδραση του με το περιβάλλον του και τους συνομήλικους του6.

2.6 Το πλαίσιο του σχολείου

Ο ρόλος του σχολείου στην δημιουργία της προσωπικότητας και ταυτότητας του ατόμου είναι πολύ σημαντικός. Κατά την σχολική ηλικία, το κοινωνικό πλαίσιο του ατόμου και οι αναπτυξιακές επιδιώξεις του αλλάζουν. Το παιδί φεύγει από το στενό πλαίσιο της οικογένειας και εισέρχεται στην σχολική κοινότητα. Οι κοινωνικές του επαφές διευρύνονται, ενώ συναναστρέφεται κυρίως με άτομα της ηλικίας του. Παράλληλα, έρχεται αντιμέτωπο με την οργανωμένη εργασία, αποτελεί μέρος ομάδων και μαθαίνει να λειτουργεί μέσα σε συγκεκριμένα, καθορισμένα πλαίσια που θα το καταστήσουν κοινωνικά αποδεκτό, εξαλείφοντας μη αποδεκτές συμπεριφορές. Η ύπαρξη κοινού προγράμματος δίνει την δυνατότητα για κοινωνική σύγκριση και ευνοείται η αυτοκριτική ικανότητα του ατόμου.

Οι βασικές επιδιώξεις του παιδιού στην συγκεκριμένη περίοδο είναι η επιθυμία για συμμετοχή στις ομάδες των συνομήλικων και η κοινωνική αναγνώριση, παράλληλα, η φιλοπονία και η παραγωγικότητα. Τα άτομα που χαρακτηρίζονται από μη προσαρμοστικότητα και αντιμετωπίζουν προβλήματα συμπεριφοράς, θα βιώσουν την ανεπάρκεια7.

Ο χώρος του σχολείου, ως κοινωνικοψυχολογικός χώρος απαιτεί και προϋποθέτει προσαρμογές των μαθητών, πέρα από προσωπικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά και συγκινησιακές ή συναισθηματικές φορτίσεις.

2.7. Ηθικότητα

Κύρια επιδίωξη της κοινωνικοποίησης του ατόμου είναι η ηθικότητα, δηλαδή η ικανότητα του ατόμου να αντιλαμβάνεται το καλό και το κακό, σε σχέση με τον εαυτό του με τους άλλους. Αποτελεί ένα σύστημα αξιολόγησης των πράξεων του ατόμου, που καλείται να συμπεριφέρεται σύμφωνα με τους κανόνες, αλλιώς βιώνει συναισθήματα ενοχής και άγχος. Για να κατορθώσει το άτομο να μην συνδέει την ηθική με την τιμωρία, αλλά να αποκτήσει αυτόνομη ηθική των προσωπικών αξιών, πρέπει αντιμετωπίσει τους περιορισμούς της οικογένειας και τις απαιτήσεις των συνομήλικων8.

2.8. Πολυπολιτισμικότητα

Η πολιτισμική προέλευση με τον διαφορετικό κώδικα αξιών που αυτή συνεπάγεται επιδρά στον τρόπο συμπεριφοράς των παιδιών, καθώς σημαντικό ρόλο παίζει το κοινωνικό και πολιτιστικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύσσεται το παιδί. Το κοινωνικό περιβάλλον με τις επιδράσεις του θα παίξει θετικό ή αρνητικό ρόλο στην αναπτυξιακή του πορεία. Οι σχέσεις του μέσα στο οικογενειακό, σχολικό και γενικότερα κοινωνικό περιβάλλον γίνονται πολλάκις σχέσεις αμφισβήτησης και απαξίωσης αξιών και συμβόλων. Το μεγαλύτερο ωστόσο πρόβλημα είναι η σχέση του εφήβου με τον εαυτό του. Η δυναμικότητα του ίδιου του παιδιού βέβαια θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την αφομοίωση των επιδράσεων του περιβάλλοντος.

  1. Η μετάβαση από την παιδική ηλικία στην προεφηβεία και την εφηβεία

    1. Εισαγωγικά

Σύμφωνα με τον καθηγητή Ιωάννη Παρασκευόπουλο το αναπτυσσόμενο άτομο περνά από τρία στάδια εξέλιξης: την ανάπτυξη, την ωριμότητα και την ενέλιξη. Οι μεταβολές αυτές εξαρτώνται από την κληρονομικότητα, αλλά και από το περιβάλλον και τον πολιτιστικό περίγυρο του ατόμου.

Η ψυχική ανάπτυξη είναι μια δυναμική διαδικασία, όπου οι λανθάνουσες πτυχές του χαρακτήρα, με την επίδραση του περιβάλλοντος και των συνθηκών που αυτό συνεπάγεται, αναπτύσσονται, αλλά και τροποποιούνται. Οι αλλαγές αυτές διαμορφώνονται μέσα από την ωρίμανση, από συνεχείς εξελίξεις, τροποποιήσεις και συγκρούσεις9.

Η ανάπτυξη του ατόμου δεν είναι μόνο ποσοτική, αλλά και ποιοτική, καθώς είναι μια εποικοδομητική διαδικασία με την απόκτηση νέων εμπειριών, αλλά και μια διαδικασία τροποποίησης και αναδιοργάνωσης των υπαρχουσών δομών με κάθε νέα κατάκτηση.

    1. Παιδική ηλικία

Η μέση παιδική ηλικία προσδιορίζεται μεταξύ των 6 και των 12 χρόνων και αποτελεί ένα διάστημα της ζωής όπου παρατηρούνται σημαντικές βιολογικές και γνωστικές αλλαγές στην αναπτυξιακή πορεία του ατόμου.

Το ύψος και το βάρος αυξάνονται, ενδυναμώνουν μυϊκά, αλλάζουν τα χαρακτηριστικά του προσώπου. Παρατηρούνται όμως και σημαντικές αλλαγές στον τρόπο σκέψης του παιδιού. Σύμφωνα με τον Piaget, εμφανίζεται ένας νέος τρόπος σκέψης, «οι συγκεκριμένες νοητικές πράξεις». Γύρω στα 9 με 10 έτη τα παιδιά κατακτούν και την ικανότητα της «λογικής ταξινόμησης» και αναπτύσσεται η μνήμη τους και η μεταγνωστική δεξιότητα. Αλλαγές υπάρχουν και στην ψυχοκοινωνική συμπεριφορά, με χαρακτηριστικό τη δημιουργία ομάδων του ίδιου φύλου, που βασίζονται στο κέρδος. Στην ηλικία των 9-10 χρόνων, που αρχίζει η μετάβαση στην προεφηβεία, η φιλία αρχίζει να γίνεται πιο συναισθηματική και να διέπεται από αξίες, κανόνες και κυρώσεις.

Σε αυτή την ηλικία ακόμη το παιδί αποδέχεται τους νόμους και τους κανονισμούς. Στο σχολικό περιβάλλον παρουσιάζει την εικόνα του φιλόπονου μαθητή, καθώς επιδιώκει τον έπαινο των άλλων.

    1. Προεφηβεία, χαρακτηριστικά προεφήβου.

Στην ηλικία των 9-13 ετών αρχίζει η προ-εφηβεία, δηλαδή το ηλικιακό διάστημα μεταξύ 9 και 13 ετών είναι καθοριστικό για την προετοιμασία του παιδιού αναφορικά με τις αλλαγές που φέρνει η εφηβεία. Είναι η ηλικία μεταξύ των κρίσιμών αναπτυξιακών σταδίων της παιδική ηλικίας και της εφηβείας.

Η προ-εφηβεία αποτελεί την είσοδο σε μια ηλικία παράδοξων, που θα οδηγήσει στην ενηλικίωση. Εύκολα περνά από το παιχνίδι στην πρόκληση. «Η ενσωμάτωση στην κοινότητα ομάδα των (ακόμα και επιθετικών) συνομηλίκων, η ατομική ή συλλογική λεκτική επιθετικότητα των μαθητών κινούνται ανάμεσα στο παιχνίδι, το χιούμορ και την προσβολή» δεν εκφράζουν τόσο εξουσιαστικές τάσεις όσο αναζήτηση ζωτικού χώρου10. Βαθιές αλλαγές για τη ζωή με διαφοροποιήσεις στην ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη, αλλά και στη συγκρότηση ταυτότητας παρατηρούνται ανάμεσα στα δύο φύλα.

Η προ-εφηβεία, η ηλικία μεταξύ 9 και 13 ετών, όπου καπρίτσια και «ανεξήγητές» συμπεριφορές, που θα κάνουν την εμφάνισή τους έντονα κατά την περίοδο της εφηβείας, αρχίζουν να παρατηρούνται σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, πράγμα όμως φυσιολογικό. Είναι μια ηλικία που η παιδική αθωότητα χάνεται σιγά σιγά.

    1. Αλλαγές συμπεριφοράς

Ο προ-έφηβος είναι σε πορεία δημιουργίας ταυτότητας και σε αυτό τον βοηθά η αίσθηση του εαυτού του, οι διαπροσωπικές του σχέσεις, ο τρόπος που σκέφτεται, ο τρόπος που αντιλαμβάνεται το φύλο του, την κοινωνική του θέση, την εθνικοπολιτισμική του ταυτότητα. Αρχίζει τώρα να διαμορφώνεται το υπερεγώ , το ιδεώδες εγώ, με την ανάπτυξη της αίσθησης του σωστού και λάθους, του ηθικού και ανήθικου.

Σε αυτή τη φάση τα παιδιά θέλουν μεγαλύτερη ανεξαρτησία, περνούν περισσότερο χρόνο με παρέες συνομηλίκων και οι φιλίες είναι πολύ σημαντικές. Αρχίζουν να διαμορφώνουν την ιδεολογία τους, τα πιστεύω τους και να αμφισβητούν τους ενήλικες.

Από την παιδική ηλικία της χαράς και του παιχνιδιού περνούν στην ηλικία του προβληματισμού και της ανεξήγητης πολλές φορές στενοχώριας, της συναισθηματικής έντασης. Οι σχέσεις του με άτομα του ίδιου φύλου, που χαρακτηρίζει την παιδική ηλικία, αρχίζουν να μην το ικανοποιούν πια και το ενδιαφέρον του στρέφεται στις ετερόφυλες σχέσεις.

Από την άλλη οι ορμόνες του είναι στο ζενίθ της δραστηριότητάς τους, τρελαίνονται κάνοντάς τους ασταθείς συναισθηματικά, ευέξαπτους, ευαίσθητους, «καταθλιπτικούς». Οι ορμονικές εκρήξεις σε συνδυασμό με τις σωματικές αλλαγές δημιουργούν κυκλοθυμική διάθεση και πολλές φορές εκρήξεις.

3.5.Βιολογικές αλλαγές

Στο παιδί που ετοιμάζεται να μπει στην εφηβεία, συμβαίνουν μεγάλες αλλαγές καθώς το σώμα ετοιμάζεται για την ενηλικίωση.

Ο προ-έφηβος πρέπει να γνωρίζει τι θα του συμβεί αλλά και τι είναι αυτό που του συμβαίνει, δηλαδή να ενημερωθεί για τις αλλαγές που επίκεινται. Στο σώμα οι αλλαγές είναι ορατές και οδηγούν στην σεξουαλική του ωρίμανση. Πολλές αλλαγές το προβληματίζουν ή το κάνουν να νοιώθει άβολα, ακόμη και να ντρέπεται. Οι νυχτερινές ονειρώξεις, η ανάπτυξη της τριχοφυΐας, η αλλαγή της φωνής στα αγόρια, η εμφάνιση ακμής.

Αλλαγές στον εγκεφαλικό φλοιό θα τροποποιήσουν και τον τρόπο και την οργάνωση της σκέψης του. Σύμφωνα με τον Piaget η σκέψη του παιδιού από το «προλογικό στάδιο», περνά στο στάδιο «των συγκεκριμένων νοητικών πράξεων», που θα οδηγήσει στη «λογική σκέψη των ενηλίκων». Με την εμφάνιση της αφηρημένης σκέψης η σκέψη του μπορεί να επεξεργάζεται το πιθανό, να κάνει πολύπλοκες υποθέσεις, να βρίσκει εναλλακτικές λύσεις και να διευρύνει τους πνευματικούς του ορίζοντες11. Αναπτύσσει αφηρημένη σκέψη και προβληματίζεται πολύ. Το παιδί πρέπει να ξέρει ότι όλα αυτά είναι απόλυτα φυσιολογικά, συμβαίνουν σε όλα τα παιδιά αυτής της ηλικίας, είναι ένα στάδιο αναδόμησης και έντονων αλλαγών.

    1. Εφηβεία

Η εφηβική ηλικία συνιστά το πέρασμα από την παιδική στη νεανική ηλικία και είναι μια κρίσιμη καμπή στην ανάπτυξη του παιδιού, καθώς θα το οδηγήσει στην πνευματική ανεξαρτησία.

Η ηλικία «έναρξης» της εφηβείας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως το φύλο, την ιδιοσυγκρασία, τις ιδιαίτερες οικογενειακές, πολιτιστικές και κοινωνικές συνθήκες. Διαρκεί περίπου οκτώ χρόνια από τα 12 έως τα 18 ή και 20. Τα αγόρια συνήθως εξελίσσονται με πιο αργούς ρυθμούς.

Παρατηρούνται πολλές αλλαγές τόσο σωματικές, όσο και στον ψυχισμό του παιδιού. Αλλαγές ραγδαίες, σημαντικές συμβαίνουν στο σώμα σε όλες τις παραμέτρους, Ο οργανισμός του εφήβου, το νευρικό του σύστημα, που ωριμάζει, οι ορμόνες του επιδρούν σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Αλλαγές όμως συμβαίνουν και στον ψυχικό του κόσμο, στη σκέψη και στη συμπεριφορά.

Ο Αμερικανός ψυχολόγος StanleyHall περιγράφει την εφηβεία ως την περίοδο «των καταιγίδων και των έντονων εσωτερικών συγκρούσεων»12.

Σε αυτή την περίοδο έχουμε έντονες εκρήξεις θυμού, τάσεις αυτονομίας, κυκλοθυμική διάθεση από χαρά σε λύπη, διαμόρφωση ιδεολογίας, ιδανικών και αξιών. Κοινωνικά, ο έφηβος, προσπαθεί να ανεξαρτητοποιηθεί και να αναγνωριστεί από τους ενήλικες, αποξενώνεται από τους γονείς του, αμφισβητεί κάθε εξουσία, ακόμη και του δασκάλου και προσκολλάται σε ομάδες συνομηλίκων ίδιας ιδιοσυγκρασίας.

  1. Εμφάνιση προβληματικών συμπεριφορών στη σχολική μονάδα κατά την περίοδο της προ-εφηβείας

4.1. Εισαγωγικά

Η μετάβαση από την παιδική ηλικία στην προεφηβική δημιουργεί πολλές φορές προβλήματα. Πολλές φορές σε αυτή τη φάση παρατηρούνται μεγάλες συγκρούσεις, τόσο στο οικογενειακό, όσο και στο σχολικό περιβάλλον. Στο σχολικό περιβάλλον η προσωπικότητα του προ-έφηβου καταπιέζεται γιατί αναγκάζεται από σφιχτές δομές και καταστάσεις να μην κάνει ό,τι πραγματικά επιθυμεί. Πολλές φορές εκδηλώνει αποκλίνουσα ή παραβατική συμπεριφορά και εκτονώνει τον καταπιεσμένο ψυχικό του κόσμο βίαια στο σχολείο.

4.2. Αποκλίνουσα συμπεριφορά

Στο σχολικό πλαίσιο, εκείνο που δημιουργεί προβλήματα, είναι η αποκλίνουσα συμπεριφορά που εμφανίζεται πολλές φορές με το πέρασμα στην προ-εφηβεία. Σύμφωνα με τον Δ. Τσαούση: «?απόκλιση είναι η κοινωνικά παραδεκτή απόσταση της εκπλήρωσης από το πρότυπο του ρόλου. Η απόκλιση είναι όμως δεκτή έως ένα σημείο. Από το σημείο αυτό όμως και μετά η απόκλιση συνιστά κανόνα και είναι απαράδεκτη. Γίνεται τότε εκτροπή ή παρέκκλιση απέναντι στην οποία η κοινωνία αντιτάσσει, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, κάποια μορφή κοινωνικού ελέγχου13».

Έρευνα του Ανδρέου, μέσα σε σχολικό πλαίσιο, σχετικά με περιστατικά λεκτικής και σωματικής βίας σε σχολεία της Αθήνας, με δείγμα 664 μαθητών, ηλικίας από 8 έως 11 χρόνων, δείχνει ότι ένα ποσοστό 58,9% αγοριών και 47,4% κοριτσιών έχουν εμπλακεί σε πράξεις σωματικής επιθετικότητας και ένα 58,4% αγοριών και ένα 51,5% κοριτσιών έχουν εμπλακεί σε λεκτική βία14.

Η νεανική βία, που πολλές φορές εμφανίζεται στα σχολεία, δεν εντάσσεται στα τυπικά σχήματα αποκλίσεων, αλλά σηματοδοτεί ιδιαίτερες καταστάσεις που έχουν σχέση τόσο με το σχολικό περιβάλλον όσο και με την οικογένεια ή και τις παρέες. Η επίλυση τέτοιων συγκρούσεων πρέπει να συνδιαμορφώνεται από το σχολείο, τους γονείς, τους συμμαθητές και το Υπουργείο Παιδείας.

Οι συχνότερες μορφές αποκλίνουσας και παραβατικής συμπεριφοράς είναι η «φασαρία», η «λεκτική βία» και η «σωματική βία». Τα δύο τελευταία, λεκτική και σωματική βία, με ένα όνομα: σχολικός εκφοβισμός (bullying), συνιστούν μια επιθετική συμπεριφορά με σκοπό την πρόκληση κακού, που επαναλαμβάνεται από ανάγκη επίδειξης δύναμης και εξουσίας και είναι σε έξαρση κατά την περίοδο της προ-εφηβείας. Στο δημοτικό σχολείο συνηθέστερες μορφές εκφοβισμού είναι ύβρεις, απειλές, καταστροφές προσωπικών αντικειμένων, αλλά και ρατσιστικά σχόλια.

Παρατηρείται περισσότερο εξωτερίκευση τέτοιων συμπεριφορών στα αγόρια με εμφάνιση σωματικής επιθετικότητας, ενώ τα κορίτσια συνήθως συμπεριφέρονται αντικοινωνικά και εμπλέκονται πιο πολύ σε περιστατικά λεκτικής βίας και διάδοση ψευδών φημών με στόχο τον κοινωνικό αποκλεισμό

Το φαινόμενο της σχολικής βίας στο σχολείο έχει συνήθως σοβαρές επιπτώσεις τόσο στην ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού, όσο και στη διαδικασία της μάθησης. Εκτός από την παρατηρούμενη βία εναντίον των συμμαθητών, μπορεί να βλάψουν και τον ίδιο τους τον εαυτό, αλλά και να προβούν σε πράξεις βανδαλισμού. Το σχολείο καλείται να επέμβει στη διαμόρφωση αποδεκτών συμπεριφορών.

Σύμφωνα με τη θεωρία της συμπεριφοράς, «σε κάθε προσπάθεια αλλαγής της συμπεριφοράς του ατόμου (μόρφωση, εξέλιξη ή αναμόρφωση της συμπεριφοράς), εφαρμόζει επιστημονικά τεκμηριωμένο προγραμματισμό και πολλαπλό επιστημονικό έλεγχο», που περιλαμβάνει τα εξής στάδια:

«Αρχικά προσδιορίζεται και καθορίζεται η αφετηρία από την οποία θα ξεκινήσει η οποιαδήποτε αλλαγή συμπεριφοράς.

Γίνεται στη συνέχεια ανάλυση των προϋποθέσεων, οι οποίες επηρεάζουν τη συγκεκριμένη προβληματική συμπεριφορά.

Καθορίζεται ο επιδιωκόμενος στόχος και επιλέγονται τα μέτρα, που θα εφαρμοστούν για την αλλαγή της συμπεριφοράς.

Προγραμματίζεται η ενέργεια για την επιδιωκόμενη αλλαγή

Εφαρμόζονται οι συνθήκες, δηλαδή τα μέτρα που επιλέχτηκαν για την αλλαγή της συμπεριφοράς με συγκεκριμένη μέθοδο και για ορισμένη διάρκεια.

Γίνεται σταδιακή ανάλυση και παρακολούθηση της καθορισμένης συμπεριφοράς με στόχο το διαρκή έλεγχο της επιδιωκόμενης αλλαγής.

Αξιολογείται το τελικό αποτέλεσμα με τα ισχύοντα επιστημονικά κριτήρια και μέτρα15

  1. Παρεμβάσεις στο σχολικό πλαίσιο

5.1. Εισαγωγικά

Η πρόληψη και αντιμετώπιση της παραβατικότητας στο σχολικό χώρο έχει να κάνει τόσο με την εκπαιδευτική πολιτική, όσο και με το γενικότερο κοινωνικό ιστό, μέρος του οποίου είναι το σχολείο.

Σύμφωνα με τη θεωρία του πολιτισμικού κεφαλαίου το σχολείο υιοθετεί το αξιακό σύστημα και τους κανόνες των «μεσαίων» και «ανώτερων» κοινωνικών στρωμάτων. Τα περισσότερα προβλήματα προσαρμογής και η παραβατική συμπεριφορά παρουσιάζονται σε παιδιά που προέρχονται από «κατώτερα» κοινωνικά στρώματα.

Το σχολείο είναι ο κατεξοχήν φορέας κοινωνικοποίησης των παιδιών και αποτελεί, μετά την οικογένεια το περιβάλλον μέσα στο οποίο μπορούν να υλοποιηθούν προγραμματισμένες παρεμβάσεις τόσο στην πρόληψη, όσο και στην αποκατάσταση προβληματικών συμπεριφορών. Το σχολείο μπορεί να επέμβει είτε με θετική ενίσχυση των προστατευτικών παραγόντων, είτε με την αποδυνάμωση και τροποποίηση των παραγόντων/ συνθηκών κινδύνου16.

Η εμπειρία της σχολικής ζωής είναι κρίσιμη για τη ζωή και τη διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού και του εφήβου. Από την ποιότητα της σχολικής ζωής θα εξαρτηθεί αν νοιώσει ασφάλεια ή ανασφάλεια. Ο προ-έφηβος και κατά συνέπεια και ο έφηβος που δε θα νοιώσει ασφάλεια θα έχει κακές διαπροσωπικές σχέσεις με συμμαθητές και δασκάλους και θα παρουσιάσει αδιαφορία για το σχολείο.

«Σημαντική συνιστώσα της σχολικής εμπειρίας αποτελεί ο βαθμός ικανοποίησης από το σχολείο17. Μια θετική σχολική εμπειρία αποτελεί προστατευτικό παράγοντα για την υγεία αποτρέποντας από συμπεριφορές κινδύνου όπως τη χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών, την πρώιμη έναρξη της σεξουαλικής ζωής και τις επικίνδυνες σεξουαλικές πρακτικές18.

Αντίστροφα, η αρνητική σχολική εμπειρία αποτελεί παράγοντα κινδύνου για τις παραπάνω συμπεριφορές. Οι μαθητές στους οποίους δεν αρέσει το σχολείο είναι επίσης εκείνοι που συνήθως έχουν χαμηλή σχολική επίδοση, το εγκαταλείπουν νωρίς, υιοθετούν ανθυγιεινές συνήθειες, αναπτύσσουν ψυχοσωματικά συμπτώματα και βιώνουν χαμηλή ποιότητα ζωής.»

Μεγάλη σημασία έχει η έγκαιρη αλλά και έγκυρη αξιολόγηση των προβληματικών συμπεριφορών με συλλογή πληροφοριών από την οικογένεια ή ειδικούς, ώστε να εφαρμοστεί ένα κατάλληλο πρόγραμμα παρέμβασης. Οι παρεμβάσεις πρέπει να δίνουν έμφαση στη θετική ενίσχυση και πειθαρχία.

Ιδιαίτερη σημαντικό είναι να προστατευθούν τα παιδιά από την θυματοποίηση με την ενεργητική εμπλοκή εκπαιδευτικών, παιδιών και γονέων. Αυτό προϋποθέτει την καθιέρωση σαφών κανόνων σε επίπεδο τάξης και σχολείου, αλλά και αυξημένη επιτήρηση και εφαρμογή των προβλεπόμενων ποινών.

Αποτελεσματικότερα σχολεία στην αντιμετώπιση κρίσεων, είναι εκείνα που διαθέτουν ετοιμότητα, γνωστική και συναισθηματική επάρκεια των διδασκόντων, καλή συνεργασία με δομές και γονείς, καλή συνεργασία εκπαιδευτικών- διευθυντή, σαφείς προκαθορισμένους κανονισμούς και σεβασμό και γνωστική και συναισθηματική ενσυναίσθηση για το παιδί19.

Απαραίτητο είναι να υπάρχει σταθερή και θετική συνεργασία σχολείου- οικογένειας. Να διασφαλίζεται εποικοδομητική συνεργασία όλων των εκπαιδευτικών του σχολείου σε καταστάσεις κρίσεων, ακολουθώντας μια σταθερή πολιτική σε επίπεδο σχολείου. Να υπάρχει επίσης η δυνατότητα διεξαγωγής προγραμμάτων για τη διαχείριση αρνητικών συναισθημάτων, κρίσεων θυμού ή παρεκκλίνουσων συμπεριφορών.

Να προωθούνται δράσεις για ανάπτυξη καλού σχολικού κλίματος και ενίσχυσης των κοινωνικών και συναισθηματικών στάσεων των παιδιών με έμφαση στις φιλικές σχέσεις και στις συμμετοχικές δράσεις.

Να διευκολύνεται η πρόσβαση σε υποστηρικτικές δομές και να υπάρχει σταθερή συνεργασία και ψυχοκοινωνική υποστήριξη στο σχολείο από ειδικούς και φορείς, όπως ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, ΚΕΔΥ.

(Το ΚΕΔΥ αξιολογεί τους μαθητές μετά από αίτημα των γονέων, αλλά και παραπομπή από το σχολείο για καταστάσεις που κρίνονται σοβαρές. Ασκεί συμβουλευτικό έργο σε εκπαιδευτικούς, γονείς και εφήβους και παραπέμπει σε άλλες δομές αν χρειαστεί.)

5.2. Διευθυντής

Ο αποτελεσματικός διευθυντής διαθέτει γνώση σε θέματα διοικητικά και εκπαιδευτικά, αλλά και γνώση στη διαχείριση του ανθρώπινου παράγοντα. Οι ενέργειές του πρέπει να επικεντρώνουν στη δημιουργία μιας κουλτούρας συνεργασίας και εμπιστοσύνης μεταξύ των εκπαιδευτικών με το Διευθυντή, των εκπαιδευτικών μεταξύ τους αλλά και με τους μαθητές, τους γονείς, τους θεσμούς και την κοινότητα γενικότερα. Η βελτίωση των τρόπων επικοινωνίας μεταξύ τους για την αντιμετώπιση προβλημάτων συμπεριφοράς, η διατύπωση κανονισμών που να ενθαρρύνουν την αυτοπειθαρχία συντελεί στη δημιουργία θετικής εικόνας των μαθητών για το σχολείο και τους καλλιεργεί την αίσθηση «του ανήκειν».

Για την αντιμετώπιση των κρίσεων στο σχολικό περιβάλλον, ο Διευθυντής ακολουθεί ότι ορίζει το Π.Δ. 200/1998 για την οργάνωση και λειτουργία του σχολείου, «?οι μαθητές του σχολείου ενθαρρύνονται ενεργά στη διαμόρφωση και τη λήψη αποφάσεων για θέματα που αφορούν τους ίδιους και την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου καθώς και το σχολικό περιβάλλον?. τα προβλήματα συμπεριφοράς των μαθητών αποτελούν αντικείμενο συνεργασίας μεταξύ του Διευθυντή και των Εκπαιδευτικών με τους γονείς και με τους σχολικούς συμβούλους, για την καλύτερη δυνατή παιδαγωγική αντιμετώπιση του θέματος. Σε κάθε περίπτωση και πριν από οποιαδήποτε απόφαση, λαμβάνεται σοβαρά υπόψη η βασική αρχή του σεβασμού της προσωπικότητας και των δικαιωμάτων του παιδιού. Οι σωματικές ποινές δεν επιτρέπονται. Η αλλαγή περιβάλλοντος του μαθητή είναι μέτρο παιδαγωγικού ελέγχου και μπορεί να γίνει με απόφαση συλλόγου διδασκόντων, όταν πρόκειται για αλλαγή τμήματος ή με τη συναίνεση του γονέα όταν πρόκειται για αλλαγή σχολείου» (Εφημερίδα της Κυβέρνησης, τεύχος α, 161/1998).

5.3. Δάσκαλος

Ο δάσκαλος από την άλλη, ως ο «σημαντικός άλλος» παίζει με τη στάση του σημαντικό ρόλο στην κοινωνικοποίηση του παιδιού. Δεν κρύβεται πίσω από τη θέση εξουσίας ή υπεροχής απέναντι στο μαθητή. Η επίδραση του δασκάλου εξάλλου, σύμφωνα με τον Ι. Μ. Κατσίλλη, στην εξέλιξη και επιτυχία του μαθητή είναι αναμφισβήτητα σημαντική και επηρεάζει τις συμπεριφορές και προσδοκίες των μαθητών.

Βάσει της Οικοσυστημικής προσέγγισης, οι παρεμβάσεις μπορεί να έχουν ατομικό, αλλά και ομαδικό χαρακτήρα. «Μπορεί να απευθύνονται αποκλειστικά στον περίγυρο, αλλά μπορεί να εμπλέκουν και το παιδί απαιτώντας να εκπαιδευτεί σε αλλαγές συμπεριφοράς, ώστε να λειτουργήσει καλύτερα μέσα στο συγκεκριμένο σύστημα/πλαίσιο20

Ο εκπαιδευτικός που αντιμετωπίζει αποτελεσματικότερα τις κρίσεις πρέπει να ακολουθεί κανόνες που έχουν συνδιαμορφωθεί με τους μαθητές του. Να έχει γνωστική και συναισθηματική ενσυναίσθηση απέναντι στο παιδί και να βλέπει τα θετικά και τα αρνητικά στη συμπεριφορά του. Οι ποινές να αποτελούν φυσική συνέπεια των πράξεών του και όχι τιμωρία και πάντα να αιτιολογεί το γιατί. Να αποτελεί ο ίδιος παράδειγμα και πρότυπο, πράγμα που το έχει ανάγκη και να βρίσκει λίγο χρόνο να ασχοληθεί με το παιδί και εκτός τάξης.

Οι στρατηγικές παρέμβασης σε επίπεδο σχολικού περιβάλλοντος, που δημιουργούν τις συνθήκες για θετική αντιμετώπιση και ομαλή ένταξη /ενσωμάτωση παιδιών με προβληματικές συμπεριφορές είναι:

Η οργάνωση της σχολικής τάξης με τρόπο που να διευκολύνει την ομαλή της λειτουργία και συνήθως ενδείκνυται η ομαδοσυνεργατική μέθοδος διδασκαλίας. «Η οργάνωση και διεύθυνση της σχολικής τάξης αναφέρεται στο σύνολο των ενεργειών προγραμματισμού, οργάνωσης, διεύθυνσης και συντονισμού του φυσικού και ψυχολογικοκοινωνικού περιβάλλοντος της σχολικής τάξης, που αποσκοπούν στη διευκόλυνση της μαθητικής εμπλοκής στη μαθησιακή διαδικασία και στην εγκαθίδρυση, διατήρηση και αποκατάσταση της σχολικής πειθαρχίας, χωρίς την άσκηση εξωτερικής βίας21

Ο εκπαιδευτικός πρέπει να έχει σταθερή ενδοσχολική και εξωσχολική επιμόρφωση, μέσω προγραμμάτων ανάπτυξης συμβουλευτικών δεξιοτήτων, ώστε να είναι σε θέση να μπορεί να κατανοεί τη φύση αλλά και τις αιτίες της προβληματικής συμπεριφοράς, να παρεμβαίνει τόσο προληπτικά, όσο και αποκατάστασης της τάξης με παιδαγωγικούς τρόπους.

«Ο Rogers υποστηρίζει ότι κάθε άνθρωπος διαθέτει την ικανότητα για αυτοκατανόηση, για αλλαγή των στάσεων ή της συμπεριφοράς του και γενικά για την προώθηση της δημιουργικής εξέλιξης της προσωπικότητάς του. Η πραγμάτωση των παραπάνω δυνατοτήτων είναι δυνατή υπό την προϋπόθεση ότι το άτομο ζει σε ένα κλίμα που προωθεί την εξέλιξή του22

Τα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς του εκπαιδευτικού, σύμφωνα με τον Μπρούζο, Α. ως λειτουργού συμβουλευτικής και προσανατολισμού είναι να διακατέχεται από ενσυναίσθηση, δηλαδή μια στάση που χαρακτηρίζεται από συμμετοχή και ενεργό ακρόαση, να μπορεί να εκτιμά, να αναγνωρίζει και να αποδέχεται την προσωπικότητα του παιδιού και να δημιουργεί μια διαπροσωπική σχέση βασισμένη σε γνησιότητα και συμφωνία

5.4. Οικογένεια

Η οικογένεια, όπως και το σχολείο και οι ομάδες των συνομηλίκων, αποτελεί βασικό παράγοντα στην ομαλή μετάβαση του παιδιού στην εφηβεία, αλλά και τις μετέπειτα προοπτικές στη ζωή του. Το οικογενειακό περιβάλλον είναι υπεύθυνο για την αγωγή του παιδιού, τους κανόνες πειθαρχίας, τα κίνητρα ή τις ποινές και τελικά για την αυτοεικόνα, τον αυτοέλεγχο και την αυτοεκτίμηση του. Τα χαρακτηριστικά της οικογένειας και οι διαπροσωπικές σχέσεις που την διέπουν, η επικοινωνία, τα γονεϊκά πρότυπα διαμορφώνου τη συμπεριφορά των παιδιών, τις διαπροσωπικές τους σχέσεις και την αυτοεκτίμησή τους. Έρευνες έχουν δείξει ότι παιδιά που προέρχονται από οικογένειες που ενισχύουν την αυτοεικόνα του παιδιού, αποθαρρύνουν την επιθετικότητα, ενισχύουν τις καλές πρακτικές και παρέχουν ασφάλεια και αγάπη, είναι παιδιά δημοφιλή, με υψηλή αυτοεκτίμηση και καλές διαπροσωπικές σχέσεις.

Η οικογένεια δίνει ή όχι στο παιδί αίσθημα ασφάλειας ή ανασφάλειας που μπορεί εύκολα να πράξει βίαιες συμπεριφορές. Η προ-εφηβεία είναι η τελευταία περίοδος «χάριτος» τόσο για τα παιδιά που χάνουν σταδιακά την παιδική τους αθωότητα όσο και για τους γονείς που θα πρέπει να οπλιστούν με υπομονή και κατανόηση για τη δύσκολη περίοδο της εφηβείας που έρχεται. Αποτελεί μια περίοδο εξαιρετικής σημασίας αφού πολλά από αυτά που βιώνει το παιδί μπορούν να συζητηθούν και να εξηγηθούν πριν το κλείσιμο στον εαυτό του κατά την περίοδο της εφηβείας. Τώρα είναι η ευκαιρία να δημιουργηθούν σχέσεις εμπιστοσύνης και ισότιμης επικοινωνίας, ώστε να μπορεί αργότερα ο έφηβος να ζητήσει βοήθεια ή κατανόηση όποτε το χρειαστεί.

Τα κορίτσια ιδιαίτερα χρειάζονται ενημέρωση ώστε να είναι έτοιμα για τις σημαντικές σωματικές αλλαγές που θα βιώσουν με την εμφάνιση της πρώτης περιόδου.

Σε αυτή την περίοδο ο ρόλος των γονέων είναι επίσης σημαντικός όσον αφορά την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Πρέπει να ενημερώνουν και να εξηγούν στα παιδιά το ρόλο του φύλου τους με ειλικρίνεια και χωρίς υπεκφυγές. Οι προ-έφηβοι κάνουν πολλές ερωτήσεις σχετικά με το σεξ και τις σχέσεις με το αντίθετο φύλο και καλύτερα είναι να ενημερώνονται από τους γονείς και όχι από τρίτα άτομα ή αμφιβόλου ποιότητας πηγές.

Έτσι θα μπορέσουν να δημιουργήσουν αργότερα σχέσεις συναισθηματικές με το άλλο φύλο χωρίς άγχος και ντροπή, σχέσεις ειλικρινείς και αληθινές.

Η οικογένεια προκειμένου για να δημιουργήσει ένα δίκτυ ασφαλείας για το παιδί, πρέπει να περνά χρόνο μαζί του, να γνωρίζει τους φίλους του, να είναι δίπλα του χωρίς να το περιορίζει και να συνεργάζεται με το σχολείο.

6.Επίλογος

Σημαντικό είναι να ενημερωθούν οι προ-έφηβοι από τους γονείς, τους δασκάλους, αλλά και άλλες πηγές που θα είναι αξιόπιστες για τις αλλαγές που επίκεινται, να είναι προετοιμασμένοι για αυτές και να νοιώθουν εμπιστοσύνη και ασφάλεια να μιλήσουν για ό,τι νοιώθουν με το γονιό, το δάσκαλο ή και κάποιον ενήλικο που εμπιστεύονται ή και με κάποιον ειδικό αν το θέλουν. Σημασία έχει να νοιώθουν ότι δεν είναι μόνοι.

Η κουλτούρα και η ατμόσφαιρα του σχολείου, αλλά και της οικογένειας και της κοινότητας γενικότερα καθορίζουν την ανταπόκριση των παιδιών στις αξίες και προσδοκίες και στους κανόνες μέσα σε ένα γενικά αποδεκτό αξιακό κώδικα. Το κανονιστικό πλαίσιο και ο εσωτερικός κανονισμός του σχολείου θέτει τα όρια χωρίς όμως να καταστρατηγεί δικαιώματα και ελευθερίες των παιδιών. Το παιδί πρέπει να νοιώθει ελεύθερο, αλλά συγχρόνως πρέπει να οριοθετείται. Είναι σημαντικό να το ακούμε με σεβασμό, να υποχωρούμε ενίοτε, για να υποχωρήσει και αυτό, να μας νοιώθει συμπαραστάτες του και όχι απέναντί του23.

Βιβλιογραφία

Ελληνική

  1. Ανδρέου,Ε. (2007).Εκπαιδευτικό πρόγραμμα παρέμβασης για την αντιμετώπιση της επιθετικότητας και του εκφοβισμού στο

δημοτικό σχολείο. Στο: Διαχείριση Προβλημάτων Σχολικής Τάξης. Αθήνα: Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.

  1. Αραβανής, Γ. (1998). Πειθαρχία και εκπαίδευση. Ο ρόλος των ποινών και των αμοιβών στο σχολείο και στο νηπιαγωγείο. Θεωρητική προσέγγιση-εμπειρική έρευνα (2η έκδ.). Αθήνα: Γρηγόρης.

  2. Αρτινοπούλου, Β. (2001). Βία στο σχολείο. Έρευνες και πολιτικές στην Ευρώπη. Αθήνα: μεταίχμιο.

  3. Αρτινοπούλου, Β. (2010). Η σχολική διαμεσολάβηση. Εκπαιδεύοντας τους μαθητές στη διαχείριση της βίας και του εκφοβισμού [Συνεργασία, Χ. Καλαβρή & Η. Μιχαήλ]. Αθήνα: Νομική Βιβλιοθήκη.

  4. Γαλάνης, Γ. (1995). Παραβατικότητα ανηλίκων και σχολική εκπαίδευση [ανάτυπο]. Επιστημονική Επετηρίδα του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, 69-120.

  5. Γκόρος, Λ. (2003). Η παιδική επιθετικότητα. Αίτια και αντιμετώπιση. Άρτα. έκδ. ιδίου.

  6. Δημητρόπουλος, Ε. (1992 α): Συμβουλευτική και Συμβουλευτική Ψυχολογία. Η θεωρία της, η πράξη της και οι εφαρμογές της. Αθήνα: Εκδόσεις Γρηγόρη.

  7. Δήμου, Η. Γ. (2002). Εκπαιδευτική Ψυχολογία. Θεωρίες μάθησης. Αθήνα: Gutenberg.

  8. Θάνος, Θ. (2012), Αποκλίνουσα και παραβατική συμπεριφορά των μαθητών στο σχολείο. Θεσσαλονίκη:Αφοί Κυριακίδη.

  9. Τσαούσης, Δ. (1993). Η κοινωνία του ανθρώπου: Εισαγωγή στην Κοινωνιολογία (45η χιλιάδα). Αθήνα Gutenberg.

  10. Κουρκούτας, Η. & Chartier, J. P. (2008)Επιστημονική επιμέλεια. Παιδιά και έφηβοι με ψυχοκοινωνικές και μαθησιακές διαταραχές.Στρατηγικές παρέμβασης. Αθήνα: Τόπος.

  11. Κιούσης, Γ. (1995). Το πρόβλημα της πειθαρχίας στην εκπαίδευση. Νέα Παιδεία, 76, 46-56.

  12. Κουρκούτας, Η. (2009): Προβλήματα συμπεριφοράς στα παιδιά. Παρεμβάσεις στο πλαίσιο της οικογένειας και του σχολείου. Αθήνα: Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.

  13. Κρασανάκης, Γ. (1986): Η Εφηβεία. Ψυχοπαιδαγωγική θεώρηση. Αθήνα: Έκδ. ιδίου.

  14. Ματσαγγούρας, Η. (2000). Η σχολική τάξη. Χώρος, Ομάδα, Πειθαρχία, Μέθοδος (β. έκδ.)Αθήνα: έκδ. ιδίου.

  15. Μπρούζος, Α. (1998): Ο εκπαιδευτκός ως Λειτουργός Συμβουλευτικής και Προσανατολισμού. Αθήνα: Εκδόσεις Λύχνος.

  16. Νόβα-Καλτσούνη, Χ. (2005). Μορφές αποκλίνουσας συμπεριφοράς στην εφηβεία. Ο ρόλος της οικογένειας και του σχολείου. Αθήνα: Gutenberg.

  17. Παρασκευόπουλος,Ι. (1985β). Εξελικτική Ψυχολογία, τόμος 3ος: Σχολική ηλικία. Αθήνα: έκδ. ιδίου.

  18. Παρούτσας, Δ. (2010). Σημαντικές αλλαγές στην απόκτηση αίσθησης του εαυτού κατά τη μέση παιδική ηλικία και την εφηβεία.

  19. Πετρόπουλος, Ν. & Παπαστυλιανού, Α (2001). Μορφές επιθετικότητας, βίας και διαμαρτυρία στο σχολείο. Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.

  20. Χρηστάκης, Κ. (2001). Προβλήματα συμπεριφοράς στη σχολική ηλικία. Αθήνα: Ατραπός.

Ξενόγλωσση

Bourdieu, P. & Passeron, J.-CI. (1993). Οι κληρονόμοι: Οι φοιτητές και η κουλτούρα Ν. Παναγιωτόπουλος, Εισαγωγή ?Ν. Παναγιωτόπουλος & Μ. Βιδάλη, Μετάφρ.) Αθήνα: Καρδαμίτσας.

Maag, J.W. (2002). A contextually based approach for treating depression in school age children. Intervention in school and Clinic.

Ηλεκτρονικές πηγές

Paidorama.com

[ http://www.paidorama.com/stadiaanaptiksistwnpaidiwn/efibikiilikia.html ] (τελευταία επίσκεψη 12/5/2014)

http://paroytas.jmc.gr/teen_id.htm.ISSN (τελευταία επίσκεψη 2/5/2014)

1 Παρασκευόπουλος, Ν. Ι. (1985). Εξελικτική Ψυχολογία. Τόμοι I, II. Αθήνα, σελ.28.

2 Παρασκευόπουλος, Ν. Ι. (1985). Εξελικτική Ψυχολογία. Τόμοι I, II. Αθήνα, σελ.114.

3 Παρασκευόπουλος, Ν. Ι. (1985). Εξελικτική Ψυχολογία. Τόμοι I, II. Αθήνα, σελ. 27.

4Παρασκευόπουλος, Ν. Ι. (1985). Εξελικτική Ψυχολογία. Τόμοι I, II. Αθήνα, σελ.27.

5 www.greeklanguage.gr/greekKLang/index.html

6 Παρασκευόπουλος, Ν. Ι. (1985). Εξελικτική Ψυχολογία. Τόμος III. Αθήνα, σελ.137.

7 Παρασκευόπουλος, Ν. Ι. (1985). Εξελικτική Ψυχολογία. Τόμος II. Αθήνα, σελ.134.

8 Παρασκευόπουλος, Ν. Ι. (1985). Εξελικτική Ψυχολογία. Τόμος III. Αθήνα, σελ.171.

9 Κρασανάκης, Γ. (1986): Η Εφηβεία. Ψυχοπαιδαγωγική θεώρηση.Αθήνα: Έκδ. ιδίου. Σελ.12

10 Θάνος, Θ. (2012), Αποκλίνουσα και παραβατική συμπεριφορά των μαθητών στο σχολείο. Θεσσαλονίκη: Αφοί Κυριακίδη, σελ.14

13 Τσαούσης, Δ. (1993). Η κοινωνία του ανθρώπου: Εισαγωγή στην Κοινωνιολογία (45η χιλιάδα). Αθήνα Gutenberg, σελ. 155

14Ανδρέου,Ε. (2007).Εκπαιδευτικό πρόγραμμα παρέμβασης για την αντιμετώπιση της επιθετικότητας και του εκφοβισμού στο δημοτικό σχολείο. Στο: Διαχείριση Προβλημάτων Σχολικής Τάξης. Αθήνα: Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.

15 Δήμου, Η. Γ. (2002). Εκπαιδευτική Ψυχολογία. Θεωρίες μάθησης. Αθήνα: Gutenberg.

16 . Δήμου, Η. Γ. (2002). Εκπαιδευτική Ψυχολογία. Θεωρίες μάθησης. Αθήνα: Gutenberg. Σελ.61

17 Τσαούσης, Δ. (1993). Αποκλίνουσα και παραβατική συμπεριφορά των μαθητών στο σχολείο. Θεσσαλονίκη: Αφοί Κυριακίδη, σελ.14

18 Μπρούζος, Α. (1998): Ο εκπαιδευτκός ως Λειτουργός Συμβουλευτικής και Προσανατολισμού. Αθήνα: Εκδόσεις Λύχνος. Σελ.2027.

19 http://estia.hua.gr:8080/dspace/handle/123456789/1

20 Κουρκούτας, Η. & Chartier, J. P. (2008)Επιστημονική επιμέλεια. Παιδιά και έφηβοι με ψυχοκοινωνικές και μαθησιακές διαταραχές.Στρατηγικές παρέμβασης. Αθήνα: Τόπος. Σελ.61

21 . Ματσαγγούρας, Η. (2000). Η σχολική τάξη. Χώρος, Ομάδα, Πειθαρχία, Μέθοδος (β. έκδ.)Αθήνα: έκδ. ιδίου.σελ.56

22Μπρούζος, Α. (1998): Ο εκπαιδευτκός ως Λειτουργός Συμβουλευτικής και Προσανατολισμού. Αθήνα: Εκδόσεις Λύχνος. Σελ.2027.

25-10-15, μάθημα εικαστικών: φτιάχνoντας τα σκηνικά για την γιορτη της 28ης Οκτώβρη τίτλος :<< Τα ελληνικά νιάτα πολεμούν τον φασισμό

Φτιάχνoντας τα σκηνικά για την γιορτη της 28ης Οκτώβρη τίτλος :Τα Ελληνικά νιάτα πολεμούν τον φασισμό., 28η οκτωβριου—-σχολειο 022 sikinos 15, 28η οκτωβριου----σχολειο 013 sikinos 15, 28η οκτωβριου----σχολειο 011

ΡΟΜΠΟΤΙΚΗ!

EΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Πάτρα 07-10-2015
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΕΡΕΥΝΑΣ Αριθ. Πρωτ. Φ.11/ΚΔ/8246
ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ Δ/ΝΣΗ Π/ΘΜΙΑΣ & Δ/ΘΜΙΑΣ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΔΥΤ. ΕΛΛΑΔΑΣ
ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ & ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ
ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗΣ Δ.Ε.

Ταχ.Διεύθυνση : Ακτή Δυμαίων 25Α
Ταχ.Κώδικας : 262 22 ΠΑΤΡΑ
Ταχ.Θυρίδα : 2540
Πληροφορίες : Κουρτέσης Ηλίας
Σκιαδαρέση Μαριάννα
Πλώτα Δέσποινα
Τηλέφωνα : 2610-362403/429
Fax : 2610-362410
E-Mail : mail@dellad.pde.sch.gr
ΘΕΜΑ: «Αποστολή συγχαρητηρίων»

Θα θέλαμε να εκφράσουμε τα θερμά μας συγχαρητήρια στους μικρούς μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Κάτω Καστριτσίου και στον προπονητή τους τόσο για τη διάκρισή τους στον 7ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ρομποτικής όσο και για την πρόκρισή τους στην Παγκόσμια Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής (WRO), η οποία φέτος θα λάβει χώρα στην Ντόχα του Κατάρ.
Η συμμετοχή αυτή σε έναν παγκόσμιο διαγωνισμό που συνδυάζει την επιστήμη, την τεχνολογία και την εκπαίδευση αποδεικνύει την έμπρακτη ενασχόληση των μαθητών με θέματα και εφαρμογές των φυσικών επιστημών και των νέων τεχνολογιών που προάγουν την ομαδικότητα και τη συνεργατικότητα, αναπτύσσουν τη δημιουργικότητα και τους θέτουν αντιμέτωπους από μικρή ηλικία με μεγάλες προκλήσεις.
Ευχόμαστε, λοιπόν, σε όλα τα μέλη της αποστολής καλή επιτυχία στην τελική αυτή φάση του διαγωνισμού με τη βεβαιότητα ότι θα εκπροσωπήσουν επάξια την Περιφέρειά μας και τη χώρα μας και στην Παγκόσμια Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής στην Ντόχα του Κατάρ.
Ο Περιφερειακός Δ/ντής
Π/θμιας & Δ/θμιας Εκπ/σης Δυτ. Ελλάδας
Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ
ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΡΙΑ ΥΠΟΥΡΓΟΣ
Αθήνα, Παρασκευή 16-10-2015
Θα ήθελα να εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια προς τους μαθητές που διακρίθηκαν στον 7ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ρομποτικής, οι οποίοι θα μας αντιπροσωπεύσουν στην Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής που θα διεξαχθεί 6-8/ 11 στη Ντόχα του Κατάρ. Είμαι βαθύτατα πεπεισμένη ότι η διάκριση αυτή θα αποτελέσει πηγή έμπνευσης και για άλλους νέους ανθρώπους καθώς και θα ενθαρρύνει την έκφραση καινοτόμων ιδεών.
Αξίζει ιδιαίτερης μνείας το γεγονός ότι μεταξύ των διακριθέντων μαθητών περιλαμβάνονται και μαθητές δημόσιων σχολείων, αναδεικνύοντας κατ? αυτόν τον τρόπο την σημασία της εκπαίδευσης ως δημόσιου αγαθού αλλά και την αναγκαιότητα προάσπισής της.
Είναι υποχρέωσή μας να εργαστούμε σκληρά για να δημιουργηθεί το κατάλληλο περιβάλλον ευγενούς άμιλλας και επιβράβευσης της καινοτομίας, ώστε το επιστημονικό μας δυναμικό να μπορέσει να αξιοποιηθεί και να συμβάλλει στην ανάκαμψη της χώρας μας.
Η ΑΝ. ΥΠ. Παιδείας
Σία Αναγνωστοπούλου

Το Σχολείο τιμά τα άξια ..τέκνα του!

Φωτογραφία0029

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου

Το Σχολείο βραβεύει τις μαθήτριες Αγγελική Νταλαπέρα, Ανδριάνα Νιφόρα και Ελπίδα Ρόδη Ροδοπούλου της Teamwork 1 που προκρίθηκαν στην Ολυμπιάδα αλλά και τους μαθητές Γεώργιο Κατσαρό, Νίκη Θανοπούλου, Γεράσιμο Αθανασόπουλο της Teamwork 2 και Στέλιο Παπαζαχαρίου και Γεώργιο Γεωργιάδη της Teamwork 3 για την συμμετοχή τους στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα εκπαιδευτικής ρομποτικής. Ευχαριστούμε και συγχαίρουμε επίσης τον εκπαιδευτικό Πληροφορικής κ. Ανέστη Βοβό  για τις άοκνες προσπάθειές του με τους μικρούς μαθητές και τη διάκριση που έφερε στο Σχολείο μας.

Ευχόμαστε καλή επιτυχία στην Ολυμπιάδα Ρομποτικής!

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ Α ΤΑΞΗΣ!


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Τη Δευτέρα 12 Οκτωβρίου και ώρα 11:45 θα πραγματοποιηθεί ενημέρωση γονέων από τις δασκάλες της Α’ τάξης. Θα ακολουθήσει ενημέρωση και από τη σχολική Σύμβουλο στις 12:30.

Καλή σχολική χρονιά!

Οι δασκάλες της Α’ τάξης

2η Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων Δημ. Κ. Καστριτσίου Προς τα μέλη του Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων

Αγαπητοί Γονείς και Κηδεμόνες,

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων σας καλεί στη Γενική Συνέλευση στο χώρο του Σχολείου μας την Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2015 και ώρα 6.30 μ.μ. Τα θέματα συζήτησης της Γ.Σ. είναι:

  1. Ενημέρωση για τα πεπραγμένα του Συλλόγου
  2. Για την λειτουργία του ολοημέρου
  3. Για την Λειτουργικότητα, Ασφάλεια και Υγιεινή του σχολείου μας (Εσωτερικού – Εξωτερικού χώρου)
  4. Προγραμματισμός εκδηλώσεων & δραστηριοτήτων του Συλλόγου για την τρέχουσα Σχολική Χρονιά
  5. Θέματα ευαισθητοποίησης
  6. Προβληματισμοί και προτάσεις Γονέων & Κηδεμόνων

Ευελπιστούμε, πως η συμμετοχή σας θα είναι ανάλογη των όσων συμβαίνουν στο χώρο του Σχολείου και της κοινωνίας μας, γενικότερα, καθώς μόνο όλοι μαζί μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε και να αποτελέσουμε για τα παιδιά μας το στήριγμα στη μαθητική και κοινωνική τους πορεία.

Το Δ.Σ. του Συλλόγου

ΑΙΤΗΜΑ ΓΙΑ ΠΡΟΤΖΕΚΤΟΡΕΣ!

Ο Σύλλογος Διδασκόντων του Σχολείου μας, παρακαλεί όσους γονείς διαθέτουν προτζέκτορες, που δεν χρησιμοποιούνται, να τους διαθέσουν, μόνιμα ή προσωρινά, στο σχολείο, καθώς είναι απαραίτητοι για την αποτελεσματικότερη διδασκαλία με τη χρήση ψηφιακού υλικού!

Ευχαριστούμε εκ των προτέρων όσους γονείς ανταποκριθούν, αλλά και όσους γονείς έχουν ήδη διαθέσει τους προτζέκτορές τους στα τμήματα που φοιτούν τα παιδιά τους!

Η Teamwork 1 του Δημοτικού Σχολείου Κ. Καστριτσίου στέφθηκε πρωταθλήτρια Ελλάδας και προκρίνεται στην Ολυμπιάδα Ρομποτικής!

aponomhΤο Σάββατο 3 Οκτωβρίου διεξήχθη στην Βάρη ο 7ος Πανελλήνιος Μαθητικός Διαγωνισμός Εκπαιδευτικής Ρομποτικής. Στον τελικό συμμετείχαν οι 90 καλύτερες σχολικές ομάδες της χώρας, από σύνολο 180 ομάδων που αρχικά συμμετείχαν στους προκριματικούς, επιτυγχάνοντας νέο ρεκόρ συμμετοχών για τον θεσμό. Στο διαγωνισμό αυτό μαθητές του Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου καλούνται να κατασκευάσουν ένα ρομπότ που θα αντιμετωπίζει με επιτυχία ένα συγκεκριμένο πρόβλημα. Το ίδιο πρόβλημα προσπαθούν να επιλύσουν ταυτόχρονα μαθητές σε όλο τον κόσμο οι οποίοι συμμετέχουν στα εθνικά τους Πρωταθλήματα. Οι καλύτερες ομάδες κάθε χώρας προκρίνονται στην Ολυμπιάδα Ρομποτικής η οποία φέτος διεξάγεται στην Ντόχα του Κατάρ από 6 έως 8 Νοεμβρίου.

Στον διαγωνισμό συμμετείχαν και τρεις ομάδες από το σχολείο μας. Μία από αυτές, η ομάδα ?Teamwork 1? (Teamwork=συνεργασία και ομαδικότητα) πήρε την πρώτη θέση στην πολύ απαιτητική κατηγορία ?Regular Elementary?. Το ρομπότ τους ολοκλήρωσε την δοκιμασία του διαγωνισμού άψογα με βαθμολογία 100, το μέγιστο δυνατό βαθμό που μπορεί να επιτύχει μία ομάδα και χρόνο εκτέλεσης Ολυμπιακών προδιαγραφών, μόλις 25 δευτερόλεπτα!

Η επιτυχία αυτή ήταν το επιστέγασμα μιας προσπάθειας η οποία ξεκίνησε πολύ νωρίτερα. Τα μαθήματα ρομποτικής ήταν μια εθελοντική πρωτοβουλία του κ. Βοβού Ανέστη, καθηγητή πληροφορικής του σχολείου. Οι μαθητές παρέμεναν στο σχολείο κάθε Παρασκευή μετά το πέρας του κανονικού ωρολογίου προγράμματος και κατασκεύαζαν αλλά και προγραμμάτιζαν ρομπότ που έκαναν τα πιο απίθανα πράγματα: μικρά οχήματα που διέσχιζαν την αίθουσα σε τετράγωνες διαδρομές ή κάνοντας οχτάρια, ρομπότ που πέταγαν μικρά μπαλάκια το ένα στο άλλο και πολλά άλλα. Από τον Μάρτιο άρχισε και η προετοιμασία μας για τον Πανελλήνιο διαγωνισμό, οπότε προστέθηκαν επιπλέον μαθήματα κάθε Σάββατο και Κυριακή ώστε να προλάβουν οι ομάδες να προετοιμαστούν κατάλληλα. Όσο πλησίαζε η λήξη των κανονικών σχολικών μαθημάτων τόσο αυξάνονταν και οι ώρες ενασχόλησης των μαθητών με την Ρομποτική. Η προσπάθεια συνεχίστηκε και εντατικοποιήθηκε κατά την διάρκεια τον καλοκαιρινών διακοπών όπου τα μαθήματα έγιναν καθημερινά. Μέσα από αυτή την μεγάλη τους προσπάθεια και πέρα από τις τεχνικές γνώσεις που απέκτησαν, έμαθαν να έχουν μεθοδικότητα, υπομονή, αλλά πάνω από όλα έμαθαν να επικεντρώνονται σε ένα κοινό στόχο και να συνεργάζονται για να τον επιτύχουν.

Αξίζουν λοιπόν θερμά συγχαρητήρια στις μαθήτριες Αγγελική Νταλαπέρα, Ανδιάνα Νιφόρα και Ελπίδα Ρόδη Ροδοπούλου της Teamwork 1 που προκρίθηκαν στην Ολυμπιάδα αλλά και στους μαθητές Γεώργιο Κατσαρό, Νίκη Θανοπούλου, Γεράσιμο Αθανασόπουλο της Teamwork 2 και Στέλιο Παπαζαχαρίου και Γεώργιο Γεωργιάδη της Teamwork 3 για την αξιομνημόνευτη προσπάθεια τους.

Τέτοιες επιτυχίες αποδεικνύουν πως χρονιά με την χρονιά η εκπαίδευση στην πόλη μας και στο σχολείο μας εξελίσσεται, γίνεται όλο και πιο ποιοτική και δημιουργική.

Καλή συνέχεια και κάθε επιτυχία στην αποστολή του σχολείου μας στην Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής της Ντόχα!